Gisteren 12-06-2024 vond de derde Mergus – woensdagavond – wandeling plaats in de Vagevuurbossen te Wingene. De Vagevuurbossen zijn eigendom van het Vlaams Gewest en worden dus beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. Het domein beslaat zo’n 200 ha en is, zoals op de wandeling bleek, praktisch volledig toegankelijk. Het ANB heeft deze in aanleg productiebossen mooi in een meer natuurrijke vorm gelegd. Naaldhout wordt deels omgezet in gemengde of loofhoutbestanden, door plaggen worden heideveldjes aangelegd, de aanwezige weilanden omgezet in extensief hooiland. Maar wel heel bijzonder is de reconstructie van een Middeleeuwse visvijver, waarbij bij de aanleg al gedacht werd aan het aantrekken van natuur. In korte tijd werd deze Caluwebroekvijver dan ook een vaste waarde met nu al een zeer indrukwekkende vogellijst.
Maar gids van dienst, plaatselijke woudloper Patrick Keirsebilck , stak al meteen van wal om de aandacht te trekken op twee soorten die hier hun laatste bolwerkje hadden in Mergusland : de matkop (verdwenen rond 2022 allicht door klimaatverandering) en de nachtzwaluw (verdwenen jaren ’90 (?) door ongeschikt worden van de begroeiing). Gezien het gevoerde beheer lijkt een terugkeer van deze laatste wel mogelijk. Van de havik, een topsoort in uitbreiding die hier al geruime tijd zijn plaats vond, werd de vaste broedplaats aangewezen. Uiteraard kreeg de Caluwebroekvijver veel aandacht : een koppeltje kleine plevier liet zich goed bekijken, grote en kleine zilverreiger waren present, bij de wilde en kuifeenden dobberde een soort met een escape-label : vrouwtje buffelkopeend. Een fuut met maar liefst 5 pulli presteerde het om bij iedere duik met een visje boven te komen: in de Middeleeuwen werd hier karper gekweekt, maar naar verluidt zou de huidige vijver vooral de exoot blauwbandgrondel bevatten. De verdere tocht leidde de 15 koppige groep langs eeuwig natte paden, een heuse berg ( de Hendriksberg) en het unieke exemplaar van het aromatisch struikje gagel. De vogelwaarnemingen waren hoofdzakelijk auditief : veel zwartkop, zwarte mees, kuifmees, groene specht, grote en bonte en uiteindelijk ook zwarte specht. Met de schemering begonnen we ook reetjes te zien in de hooilanden, waarmee een punt werd gezet achter deze kennismaking met een voor velen onbekend terrein.
Tekst : Patrick Keirsebilck
Redactie : Steven D’haese
Foto’s : Steven & Patrick (kleine plevier)
